หอยเป็นคำศัพท์ที่ไม่เป็นทางการสำหรับสัตว์น้ำที่มีชีวิตในน้ำ โดยทั่วไปจะเรียกว่าสิ่งมีชีวิตที่มีโครงกระดูกภายนอกซึ่งใช้เป็นอาหารหรือเป็นผลพลอยได้จากอุตสาหกรรมสัตว์อื่นๆ โดยทั่วไปแล้วหอยจะเก็บเกี่ยวจากน่านน้ำเขตร้อน แม้ว่าบางตัวจะพบได้ในน้ำจืดเช่นกัน พวกเขาสามารถเก็บเกี่ยวโดยใช้กลองขนาดใหญ่ที่เรียกว่าอวนลาก แต่ที่ใหญ่ที่สุดคืออวน
มีหอยหลากหลายสายพันธุ์ ไม่ว่าจะเป็นบนบกหรือในน้ำ แต่สัตว์ทะเลส่วนใหญ่เป็นสัตว์บก สัตว์เหล่านี้มีหลายประเภท แต่มีสามประเภทที่พบมากที่สุด ได้แก่ หอยนางรมและหอยทาก ปลาเหล่านี้อยู่ในหน่วยย่อยที่เรียกว่า Gastracliae ซึ่งรวมถึงปะการัง ฟองน้ำ และเม่นทะเล สัตว์เหล่านี้ทั้งหมดได้รับการเลี้ยงดูจากบรรพบุรุษในป่า
ข้อเท็จจริงที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับหอยคือพวกมันอยู่ในอาณาจักรสัตว์ ซึ่งหมายความว่าพวกมันอยู่ในกลุ่มที่เรียกว่าสัตว์มีกระดูกสันหลังซึ่งไม่ใช่สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ในความเป็นจริงพวกมันถูกจัดเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีโครงกระดูกและไม่มีกระดูกอ่อนสำหรับข้อต่อ หอยจัดเป็นสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังเพราะไม่มีอวัยวะภายในเหมือนสัตว์ ซึ่งหมายความว่าพวกมันไม่มีตัวกรองภายในหรือเลือดไปเลี้ยงพวกมันด้วยออกซิเจนที่พวกเขาต้องการเพื่อความอยู่รอด
แม้ว่าจะไม่ถือว่าเป็นแหล่งอาหาร แต่ก็ยังมีความสำคัญต่อระบบนิเวศในทางเดียว มีเปลือกหอยหลายประเภทในตลาด บางชนิดทำขึ้นเพื่อใช้จับสัตว์อื่นๆ เช่น กุ้ง สามารถหาซื้อได้จากแหล่งต่างๆ และมีจำหน่ายในสีต่างๆ ประเภทของเปลือกหอยทั่วไป ได้แก่ เปลือกขัดและทาสี ซึ่งสามารถปรับแต่งตามรูปแบบและสีที่ต้องการได้
อ่างทรายเป็นที่นิยมเพราะทำความสะอาดง่าย เปลือกหอยประเภทนี้มักพบในน้ำจืด แม้ว่าในปัจจุบันนี้จะมีสัตว์ทะเลบางชนิด เปลือกหอยที่ทาสีนั้นไม่เป็นที่นิยมและพบได้ทั่วไปบนชายฝั่ง แต่ก็ยังมีประโยชน์อย่างมากในการป้องกันการปนเปื้อนในอาหาร การใช้ในอาหารทะเลก็มีความสำคัญต่อสิ่งแวดล้อมเช่นกัน สัตว์อื่น ๆ กินหอยเช่น กุ้ง ปู กุ้งก้ามกราม หอยแมลงภู่ และหอยนางรม และนำไปใช้ได้หลากหลายสูตร
มักพบหอยเพื่อจุดประสงค์ทางการค้า เช่น การทำผลิตภัณฑ์จากหอยและขายต่อสาธารณชน ตัวอย่างเช่น หอยนางรมมักจะถูกบดและใช้ทำผลิตภัณฑ์จากหอยแมลงภู่ จากนั้นนำไม้ไปขายให้เด็ก ๆ เป็นของเล่น และเปลือกก็ถูกปอกเปลือกเพื่อนำกลับมาใช้ใหม่ ให้นำกลับมาใช้ใหม่ได้ ผลิตภัณฑ์อื่นๆ เช่น เปลือกหอยและกระดูกก็ใช้ตกแต่งได้เช่นกัน
หอยเป็นอีกคำหนึ่งที่ใช้อธิบายหอย แม้ว่าจะไม่ได้หมายถึงสัตว์น้ำที่มีเปลือกแข็งแต่เป็นคำที่ไม่เป็นทางการซึ่งใช้อธิบายสัตว์ที่มีเปลือกแข็งที่รับประทานได้ Shellfish เป็นสัตว์ประเภทที่มีเปลือกขนาดใหญ่กว่า ผลิตภัณฑ์หอยที่พบมากที่สุดชนิดหนึ่งที่ผลิตในปัจจุบันคือหอยนางรม เรียกอีกอย่างว่าหอยนางรม
มีหอยนางรมมากมายในตลาด แต่ที่นิยมมากที่สุดคือหอยนางรมสีขาว, Clupea canicola, Caulerpa longa และ Caulerpa glabra หอยแมลงภู่เหล่านี้ขึ้นชื่อในเรื่องกลิ่นหอม ความอ่อนโยน และหลายชนิดมีรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของตัวเอง มีพันธุ์อื่นด้วย ซึ่งสามารถพบได้ในสหรัฐอเมริกาและทั่วโลก นั่นคือเหตุผลที่หอยใช้เป็นอาหาร
หอยส่วนใหญ่กินได้ แต่ไม่สามารถกินสัตว์ทะเลได้ทั้งหมด บางส่วนของสิ่งเหล่านี้ที่ไม่ควรกิน ได้แก่ หอยจากทะเลสาบ แม่น้ำ มหาสมุทร และแหล่งน้ำและปลาอื่นๆ สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจว่าหอยสามารถรับประทานได้เพื่อสุขภาพของผู้บริโภค
มีตัวอย่างที่ดีหลายประการของหอยที่กินได้ บางชนิดรวมถึงกุ้ง หอยเชลล์ ปู หอยนางรม และกุ้งมังกร แม้ว่าบางคนจะพบว่าการบริโภคหอยไม่ดีต่อสุขภาพ สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับความเสี่ยงต่อสุขภาพของหอยบางชนิด ดู centerfornursingexcellence.org แต่มีอีกหลายคนที่ชอบกินสัตว์ทะเลเหล่านี้เพราะสามารถเสิร์ฟในสลัด ต้ม หมัก หรือย่าง และรับประทานดิบ
บางคนยังกินหอยที่พบในสวนหลังบ้านด้วย โดยเฉพาะเวลาขายหอยสด เนื่องจากมีคนจำนวนมาก หอยจึงถูกรวบรวมและขายให้กับร้านอาหาร ซูเปอร์มาร์เก็ตและเว็บไซต์อินเทอร์เน็ต